اختصاصی کیهان لندن؛ شاهزاده رضا پهلوی: هدایت میدانی اعتراضات بر عهده تشکل‌هایی است که در داخل ایران و در بطن اعتراضات حضور دارند
- من فراخوان‌های بدون پشتوانه و برنامه را سودمند نمی‌دانم و برعکس فکر می‌کنم این نوع فراخوان‌ها که معمولاً مرجع مشخص و قابل اطمینانی هم ندارند، غیرمسئولانه و زیانبار است.
- من با شبکه‌های صنفی و مدنی در تماس مستمر هستم و پیشرفت مبارزات‌شان را از نزدیک پیگیری می‌کنم. معتقدم که نباید میوه را زودتر از زمانش چید. باید شکیبایی داشت و اجازه داد که مقدمات و پیش‌نیازهای اعتراضات بزرگتر فراهم شود. اینها خشت‌هایی است که با چیده شدن روی هم، دستگاه سرکوب این فرقه تبهکار را ضعیف‌تر و خسته‌تر، و شبکه‌های مبارزان داخل را متشکل‌تر و قوی‌تر می‌کند.
در آستانه چهل سالگی انقلاب اسلامی، جامعه ایران پس از یک سال اعتراضات گسترده و مداوم در تب و تاب و التهاب و انتظار است. اعتراضات مردم با مطالبات برحق و متنوع در گوشه و کنار کشور به اشکال مدنی و مسالمت‌آمیز ادامه دارد. در این میان فراخوان‌های مختلفی به ویژه در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود که مخاطبان می‌خواهند بدانند آیا مورد حمایت چهره‌های مورد اعتماد آنها هستند یا نه. در همین زمینه گفتگوی کوتاهی با شاهزاده رضا پهلوی داشتیم.
– شاهزاده رضا پهلوی، این روزها در شبکه‌های اجتماعی فراخوان‌های مختلفی برای تجمع اعتراضی در دی‌ماه منتشر شده و بسیاری منتظرند تا نظر شما را درباره این فراخوان‌ها بدانند. احتمالاً خود شما هم با سوال‌هایی در این خصوص مواجه شده‌اید. آیا شما از این فراخوان‌ها حمایت می‌کنید؟
– همانطور که پیش از این بارها در مصاحبه‌های مختلف گفته‌ام، هدایت میدانی اعتراضات بر عهده تشکل‌هایی است که در داخل ایران و در بطن اعتراضات حضور دارند. اگر شما به اعتراضات مختلف و متعدد همین هفته‌های گذشته نگاه کنید، متوجه می‌شوید که از کارگران و کشاورزان و معلمان و دانشجویان تا بازنشستگان و مالباختگان و کامیونداران و بازاریان، هر کدام، شبکه‌ها و شوراها و سندیکاهای خود را دارند و در یک تصمیم‌گیری جمعی، فراخوان می‌دهند و زمان و مکان اعتراضات و تجمعات خود را تعیین و مدیریت می‌کنند. من هم تا به امروز به شکل‌های مختلف حمایت خودم را از آنها نشان داده‌ام.
اما در عین حال، من فراخوان‌های بدون پشتوانه و برنامه را سودمند نمی‌دانم و برعکس فکر می‌کنم این نوع فراخوان‌ها که معمولاً مرجع مشخص و قابل اطمینانی هم ندارند، غیرمسئولانه و زیانبار است. شما نگاه کنید که در هر سرکوبِ پس از فراخوان بی‌برنامه، بخشی از دلیرترین نیروهای میدانی خط‌شکن، دستگیر یا متواری می‌شوند و هفته‌ها یا ماه‌ها طول می‌کشد تا شبکه‌های برانداز، خود را بازسازی کنند. از این رو، حتی می‌توان تصور کرد که خود رژیم از فراخوان‌های گاه و بی‌گاه و بدون برنامه استقبال هم می‌کند.
-پس اگر درست متوجه شده باشم، شما فقط از فراخوان‌هایی برنامه‌ریزی‌شده با مرجع مشخص در داخل کشور حمایت می‌کنید؟
-همینطور است. در شرایطی که احزاب سیاسی آزاد و فراگیر در جامعه وجود ندارد، بار مبارزه به دوش سندیکاها و جنبش‌های مدنی داخل کشور است و ما ماه‌هاست که شاهد فداکاری و از خودگذشتگی آنها هستیم. این نوع اعتراضات حق‌طلبانه در هفته‌ها و روزهای گذشته در اهواز و اصفهان و تهران و شهرهای دیگر رخ داده و روز به روز هم بیشتر خواهد شد. من با شبکه‌های صنفی و مدنی در تماس مستمر هستم و پیشرفت مبارزات‌شان را از نزدیک پیگیری می‌کنم. معتقدم که نباید میوه را زودتر از زمانش چید. باید شکیبایی داشت و اجازه داد که مقدمات و پیش‌نیازهای اعتراضات بزرگتر فراهم شود. اینها خشت‌هایی است که با چیده شدن روی هم، دستگاه سرکوب این فرقه تبهکار را ضعیف‌تر و خسته‌تر، و شبکه‌های مبارزان داخل را متشکل‌تر و قوی‌تر می‌کند. راه و روش صحیح مبارزه در شرایط فعلی چنین است. مطمئن باشید که در زمان مناسب، همه این رودهای جدا بهم خواهند پیوست و تبدیل به سیل خروشان و میلیونی مردم خواهند شد و پیروزی نهایی را رقم خواهند زد.
- من فراخوان‌های بدون پشتوانه و برنامه را سودمند نمی‌دانم و برعکس فکر می‌کنم این نوع فراخوان‌ها که معمولاً مرجع مشخص و قابل اطمینانی هم ندارند، غیرمسئولانه و زیانبار است.
- من با شبکه‌های صنفی و مدنی در تماس مستمر هستم و پیشرفت مبارزات‌شان را از نزدیک پیگیری می‌کنم. معتقدم که نباید میوه را زودتر از زمانش چید. باید شکیبایی داشت و اجازه داد که مقدمات و پیش‌نیازهای اعتراضات بزرگتر فراهم شود. اینها خشت‌هایی است که با چیده شدن روی هم، دستگاه سرکوب این فرقه تبهکار را ضعیف‌تر و خسته‌تر، و شبکه‌های مبارزان داخل را متشکل‌تر و قوی‌تر می‌کند.
در آستانه چهل سالگی انقلاب اسلامی، جامعه ایران پس از یک سال اعتراضات گسترده و مداوم در تب و تاب و التهاب و انتظار است. اعتراضات مردم با مطالبات برحق و متنوع در گوشه و کنار کشور به اشکال مدنی و مسالمت‌آمیز ادامه دارد. در این میان فراخوان‌های مختلفی به ویژه در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود که مخاطبان می‌خواهند بدانند آیا مورد حمایت چهره‌های مورد اعتماد آنها هستند یا نه. در همین زمینه گفتگوی کوتاهی با شاهزاده رضا پهلوی داشتیم.
– شاهزاده رضا پهلوی، این روزها در شبکه‌های اجتماعی فراخوان‌های مختلفی برای تجمع اعتراضی در دی‌ماه منتشر شده و بسیاری منتظرند تا نظر شما را درباره این فراخوان‌ها بدانند. احتمالاً خود شما هم با سوال‌هایی در این خصوص مواجه شده‌اید. آیا شما از این فراخوان‌ها حمایت می‌کنید؟
– همانطور که پیش از این بارها در مصاحبه‌های مختلف گفته‌ام، هدایت میدانی اعتراضات بر عهده تشکل‌هایی است که در داخل ایران و در بطن اعتراضات حضور دارند. اگر شما به اعتراضات مختلف و متعدد همین هفته‌های گذشته نگاه کنید، متوجه می‌شوید که از کارگران و کشاورزان و معلمان و دانشجویان تا بازنشستگان و مالباختگان و کامیونداران و بازاریان، هر کدام، شبکه‌ها و شوراها و سندیکاهای خود را دارند و در یک تصمیم‌گیری جمعی، فراخوان می‌دهند و زمان و مکان اعتراضات و تجمعات خود را تعیین و مدیریت می‌کنند. من هم تا به امروز به شکل‌های مختلف حمایت خودم را از آنها نشان داده‌ام.
اما در عین حال، من فراخوان‌های بدون پشتوانه و برنامه را سودمند نمی‌دانم و برعکس فکر می‌کنم این نوع فراخوان‌ها که معمولاً مرجع مشخص و قابل اطمینانی هم ندارند، غیرمسئولانه و زیانبار است. شما نگاه کنید که در هر سرکوبِ پس از فراخوان بی‌برنامه، بخشی از دلیرترین نیروهای میدانی خط‌شکن، دستگیر یا متواری می‌شوند و هفته‌ها یا ماه‌ها طول می‌کشد تا شبکه‌های برانداز، خود را بازسازی کنند. از این رو، حتی می‌توان تصور کرد که خود رژیم از فراخوان‌های گاه و بی‌گاه و بدون برنامه استقبال هم می‌کند.
-پس اگر درست متوجه شده باشم، شما فقط از فراخوان‌هایی برنامه‌ریزی‌شده با مرجع مشخص در داخل کشور حمایت می‌کنید؟
-همینطور است. در شرایطی که احزاب سیاسی آزاد و فراگیر در جامعه وجود ندارد، بار مبارزه به دوش سندیکاها و جنبش‌های مدنی داخل کشور است و ما ماه‌هاست که شاهد فداکاری و از خودگذشتگی آنها هستیم. این نوع اعتراضات حق‌طلبانه در هفته‌ها و روزهای گذشته در اهواز و اصفهان و تهران و شهرهای دیگر رخ داده و روز به روز هم بیشتر خواهد شد. من با شبکه‌های صنفی و مدنی در تماس مستمر هستم و پیشرفت مبارزات‌شان را از نزدیک پیگیری می‌کنم. معتقدم که نباید میوه را زودتر از زمانش چید. باید شکیبایی داشت و اجازه داد که مقدمات و پیش‌نیازهای اعتراضات بزرگتر فراهم شود. اینها خشت‌هایی است که با چیده شدن روی هم، دستگاه سرکوب این فرقه تبهکار را ضعیف‌تر و خسته‌تر، و شبکه‌های مبارزان داخل را متشکل‌تر و قوی‌تر می‌کند. راه و روش صحیح مبارزه در شرایط فعلی چنین است. مطمئن باشید که در زمان مناسب، همه این رودهای جدا بهم خواهند پیوست و تبدیل به سیل خروشان و میلیونی مردم خواهند شد و پیروزی نهایی را رقم خواهند زد.
