اصول پیروزی جنبش
آ. ائلیار
«رهبری» جنبشهای خود جوش در جوامع تحت سلطه نخست « غیر متمرکز» است و با پیشرفت جنبش و آزاد شدن فضا کم کم حالت « متمرکز» خود را باز مییابند.
رهبری جنبش در مسیر مبارزه ، هنگام خارج شدن نقاط مختلف جامعه از چنگ حکومت شکل میگیرد.بنابرین نباید از بابت ضعف رهبری جنبش نگران بود.
باید هرنقطه ایکه از چنگ رژیم بیرون میاید « حفظ شود» .
سر دسته خشونتگران سپاه گفته که جنبش دی تمام شد. خیال خامی ست که درسر پرورانده است. تا حکومت اسلامی که ناقض زندگی انسانی ست ، وجود دارد ، جنبش دی را پایانی نیست.
با تعقل در این که، من انسانم و حق دارم انسانی هم زندگی کنم ، هیچکس و هیچ حکومتی حق ندارد مرا از زندگی انسانی محروم کند، بر این اساس با جنبش همراهی میکنیم:
۱- فضا و محیط اعتراضات طوری حفظ شود ( مسالمت آمیز) که مردم جرأت کنند به تظاهرات جذب شوند؛ تا اعتراضات هرچه بیشتر عمومی و همگانی شود. با جذب شدن اکثریت مردم شهر ها و روستاها به اعتراضات، حکومت نمی تواند جنبش را به راحتی شکست دهد. نیروی سرکوب حکومت در این شرایط دو دل شده و امکان پیوستن به جنبش را پیدا میکند.
۲-مردم به محیط غیر مسالمت آمیز جذب نمیشود و کسانی که در صحنه میمانند به علت کمی نیرو ، به راحتی سرکوب میشوند.
۳-لازم است تغییر خواهان دانشگاه،اداره، کارخانه، انجمن‌ها، پارک‌ها، محلات… همه را به محل حضور خود تبدیل کنند و از چنگ رژیم بیرون آورند . تا میتوان نباید خیابان ها را از دست داد. چیزی که سرکوبی ها را بی‌اثر میکند، در دست داشتن همه نقاط جامعه و خنثی نمودن حضور حکومت در آن نقاط است.
در همه نقاط جامعه باید رژیم مشروعیت خود را از دست بدهد. لازم است مردم در هر جایی که هستند خود مدیریتی را به دست گیرند.
۴-«رهبری» جنبشهای خود جوش در جوامع تحت سلطه دیکتاتوری نخست « غیر متمرکز» است و با پیشرفت جنبش و آزاد شدن فضا کم کم حالت « متمرکز» خود را باز مییابند.
رهبری جنبش در مسیر مبارزه ، هنگام خارج شدن نقاط مختلف جامعه از چنگ حکومت شکل میگیرد.بنابرین نباید از بابت ضعف رهبری جنبش نگران بود.
باید هرنقطه ایکه از چنگ رژیم بیرون میاید « حفظ شود» .
۵-سازماندهی تشکلها را باید از پائین در محیط های کار و زندگی، همه محلات و شهرها و روستاها پیش برد. تا در شرایط سرنگونی، مردم خودشان اداره ی هر محل را بدست گیرند.
۶- لازم است جنبش کارگری با اعتصابات سراسری به حرکت در بیاید. و فعالان کمیته های همکاری را در هر محله و منطقه تشکیل دهند و به یاری اعتراضات بشتابند.
۷- جنبش باید کار اطلاع رسانی خود را جدی بگیرد. تا در داخل و خارج بتواند از حمایت برخوردار گردد.
۸- شعارهای جنبش عمومی لازم است عمومی انتخاب شوند. مانند: جمهوری اسلامی نمیخواهیم، نمیخواهیم. زندانی سیاسی آزاد باید گردد…
۹- پیشروی و پیروزی جنبش، کاری آسان و فوری نیست، باید آن را طولانی در نظر گرفت. حرکت آن ، خط راست نیست و افت و خیز دارد. تاکتیک« پیشروی-عقب نشینی-دوباره پیشروی»
را لازم است توجه نمود.از اینرو به خط شکسته مانند است. باید کوشید با مشروعیت زدایی از حکومت در همه زوایای جامعه، حداقل دو سوم مردم را با خود همراه کرد و به صحنه آورد.
هیچکس ، جز همین دو سوم مردم جامعه، نمی تواند جنبش را به پیروزی رساند. باید به نیروی مردم خود تکیه نمود. تجمع در یک نقطه ممکن نباشد لازم است امکان تجمع در چند نقطه را بررسی کرد.میتوان نقاط ضعف نیروی سرکوب را تشخیص داد و از همین نقاط وارد شد. غیر از حضور در خیابان، شعار نویسی، سازماندهی خود و محیط، اطلاع رسانی از جنبش، اعتصاب، تحصن، بحث های مشروعیت زدایی، ازجمله کارهای کوشندگان جنبش است که میتوانند انجام دهند.
۱۰- خواست خود را نسبت به « امکانات و توانایی» خویش انتخاب کنید و شناخت دقیق وضعیت طرف مخالف را به دست آرید ، همه ی جوانب امکان «تحقق عمل» را با توجه به موضع و حرکت «نیروی سرکوب»، بسنجید. وقتی وارد عمل شوید که با در صد بالایی برد باشماست. طرف مخالف را دست کم نگیرید و در مورد خود خیال پردازی نکنید. تا میتوانید واقع بین باشید.
