ناپدیدشدن کودکان از مراکز پناهجویی هلند
گفت‌و‌گو با ناصر حجازی
شهزاده سمرقندی
شهزاده سمرقندی
رسانه‌های هلندی گزارشی منتشر کرده‌اند که بر مبنای آن در ۱۰ سال گذشته ۲۵۵۶ کودک زیر ۱۸ سال از مراکز پناهندگی هلند بی هیچ نشانی ناپدید شده‌اند. ناصر حجازی، بنیانگذار و مسئول مرکز کمک به پناهندگان «رنگین کمان» در شهر آمستردام، به زمانه گفت تعداد کودکان ناپدیدشده از مراکز پناهندگی هلند می‌تواند بیشتر از این آمار رسانه‌ای شده باشد. آقای حجازی معتقد است که تدابیر جلوگیری از ناپدیدشدن این کودکان در این مراکز ضعیف است و نیاز به تغییر ساختاری دارد.
بر اساس گزارش‌های سالانه مرکز اسکان پناهجویان هلند (COA)، در طی دهه گذشته ۱۱ هزار و ۷۰۰ کودک زیر ۱۸ سال بدون والدین و یا با حداقل یکی از والدین خود در کشور هلند تقاضای پناهندگی کرده‌اند که دو هزار و ۵۵۶ نفر از این کودکان تا پایان سال ۲۰۱۹ بی‌هیچ نشانی ناپدید شده‌اند.
بر اساس گفته مرکز اسکان پناهجویان هلند (COA) و سازمان حمایت از کودکان پناهجو (NIDOS)، بسیاری از این کودکان نزد خانواده‌شان در هلند و یا جاهای دیگر اروپا می‌روند. همچنین تعدادی هم به صورت ناشناخته در دام باندهای قاچاق انسان می‌افتند.
بیشترین تعداد کودکان پناهجویی که طی این ۱۰ سال مفقود شده‌اند، مربوط به کمپ‌های پناهجویی استان‌های جنوبی هلند مانند استان برابانت شمالی و لیمبورخ بوده و تعدادی زیادی از کمپ تراپل (Ter Apel) که اولین مقصد پناهجویان برای تسلیم کردن درخواست پناهندگی‌شان است، مفقود شده‌اند.
سازمان مسئول پناهندگان کودک NIDOS در روند پیگیری این موضوع با رسانه‌ها همکاری زیادی نمی‌کند.
ناصر حجازی به عنوان یک پیشنهاد به زمانه می‌گوید با این که برای دولت هزینه زیادی خواهد داشت اما بستن دست‌بندهای امنیتی بر دست کودکان زیر ۱۸ سال کمک خواهد کرد تا مسئولان و هم پلیس بتواند آنها را به راحتی ردیابی کند. مشخص نیست آیا چنین تدبیری می‌تواند کارساز باشد و احتمالاْ با مخالفت جدی فعالان حقوق کودک مواجه خواهد شد.
ناصر حجازی که تجربه چندین سال کار در مرکز رنگین کمان را دارد، می‌گوید: «مردم هلند فرهنگ خوب پناهجوپذیری دارند و کمک‌های بشردوستانه زیادی به مرکز رنگین کمان تحویل می‌دهند. این که چنین فاجعه‌هایی در مراکز پناهجویی هلند رخ می‌دهد به چهره کشور در عرصه بین‌المللی آسیب می‌زند و دولت هلند باید هرچه زودتر تدبیر کارآمدی برای بررسی و حل این مشکل جدی بیاندیشد.»
............................
به تازگی نشریه ان‌آرسی (NRC) هلند گزارش داده که بیش از دو هزار و ۵۰۰ کودک در ۱۰ سال گذشته از اردوگاه‌های پناهندگی هلند بی‌هیچ نشانی ناپدید شده‌اند.
بر اساس گزارش‌های سالانه مرکز اسکان پناهجویان هلند (COA)، در طی ده سال گذشته ۱۱ هزار و ۷۰۰ کودک زیر ۱۸ سال بدون والدین و یا با حداقل یکی از والدین خود در کشور هلند تقاضای پناهندگی کرده‌اند که دو هزار و ۵۵۶ نفر از این کودکان تا پایان سال ۲۰۱۹ بی‌هیچ نشانی ناپدید شده‌اند.
سازمان حمایت از کودکانِ نیدوس (NIDOS) که مسئول پیگیری پرونده کودکان ناپدید شده است، آمار مربوط به سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۴ را در اختیار رسانه‌ها قرار نداده است. به همین دلیل رسانه‌های هلند گمانه‌زنی می‌کنند که ممکن است آمار کودکان ناپدید شده بیشتر از تعداد اعلام شده در این گزارش باشد.
مسئولان نگهداری از پناهجویان نابالغ گفته‌اند که راه‌های جلوگیری از ناپدید شدن کودکان محدود است. آنها همین‌طور اضافه کرده‌اند که بار‌ها شاهد توقف مشکوک خودروهایی در اطراف کمپ‌های پناهجویان بوده‌اند و در این رابطه به پلیس محلی خبر داده‌اند یا شماره این خودروها را یادداشت کرده و در اختیار پلیس قرار داده‌اند. به گفته این مسئولان جلوگیری از این که کودکان سوار چنین خودروهای مشکوک یا ناآشنا شوند، تقریبا غیر ممکن است.
از سال ۲۰۰۶ و از هنگامی که مشخص گردید تعداد زیادی از دختران نابالغ الجزایری از مراکز پناهندگی به بازار سیاه تن‌فروشی جذب شده‌اند، سازمان‌های پناهندگی هلند برای جلوگیری از اتفاق‌های مشابه در حال تقویت ساختار خود در مراکز پناهندگی هستند.
بنا بر گزارش موجود، ۲۵۵۶ کودک ناپدید شده در ده سال گذشته از کمپ‌های پناهندگی هلند بیشتر از کشورهای افغانستان، مراکش، الجزایر، اریتره، سوریه و ویتنام بوده‌اند. تحقیقات ویژه سازمان‌های مسئول در رابطه با پرونده این کودکان ادامه دارد.
بر اساس گزارش‌های سالانه مرکز اسکان پناهجویان هلند (COA)، در طی دهه گذشته ۱۱ هزار و ۷۰۰ کودک زیر ۱۸ سال بدون والدین و یا با حداقل یکی از والدین خود در کشور هلند تقاضای پناهندگی کرده‌اند که دو هزار و ۵۵۶ نفر از این کودکان تا پایان سال ۲۰۱۹ بی‌هیچ نشانی ناپدید شده‌اند.
بر اساس گفته مرکز اسکان پناهجویان هلند (COA) و سازمان حمایت از کودکان پناهجو (NIDOS)، بسیاری از این کودکان نزد خانواده‌شان در هلند و یا جاهای دیگر اروپا می‌روند. همچنین تعدادی هم به صورت ناشناخته در دام باندهای قاچاق انسان می‌افتند.
بیشترین تعداد کودکان پناهجویی که طی این ۱۰ سال مفقود شده‌اند، مربوط به کمپ‌های پناهجویی استان‌های جنوبی هلند مانند استان برابانت شمالی و لیمبورخ بوده و تعدادی زیادی از کمپ تراپل (Ter Apel) که اولین مقصد پناهجویان برای تسلیم کردن درخواست پناهندگی‌شان است، مفقود شده‌اند.
سازمان مسئول پناهندگان کودک NIDOS در روند پیگیری این موضوع با رسانه‌ها همکاری زیادی نمی‌کند.
ناصر حجازی به عنوان یک پیشنهاد به زمانه می‌گوید با این که برای دولت هزینه زیادی خواهد داشت اما بستن دست‌بندهای امنیتی بر دست کودکان زیر ۱۸ سال کمک خواهد کرد تا مسئولان و هم پلیس بتواند آنها را به راحتی ردیابی کند. مشخص نیست آیا چنین تدبیری می‌تواند کارساز باشد و احتمالاْ با مخالفت جدی فعالان حقوق کودک مواجه خواهد شد.
ناصر حجازی که تجربه چندین سال کار در مرکز رنگین کمان را دارد، می‌گوید: «مردم هلند فرهنگ خوب پناهجوپذیری دارند و کمک‌های بشردوستانه زیادی به مرکز رنگین کمان تحویل می‌دهند. این که چنین فاجعه‌هایی در مراکز پناهجویی هلند رخ می‌دهد به چهره کشور در عرصه بین‌المللی آسیب می‌زند و دولت هلند باید هرچه زودتر تدبیر کارآمدی برای بررسی و حل این مشکل جدی بیاندیشد.»
............................
به تازگی نشریه ان‌آرسی (NRC) هلند گزارش داده که بیش از دو هزار و ۵۰۰ کودک در ۱۰ سال گذشته از اردوگاه‌های پناهندگی هلند بی‌هیچ نشانی ناپدید شده‌اند.
بر اساس گزارش‌های سالانه مرکز اسکان پناهجویان هلند (COA)، در طی ده سال گذشته ۱۱ هزار و ۷۰۰ کودک زیر ۱۸ سال بدون والدین و یا با حداقل یکی از والدین خود در کشور هلند تقاضای پناهندگی کرده‌اند که دو هزار و ۵۵۶ نفر از این کودکان تا پایان سال ۲۰۱۹ بی‌هیچ نشانی ناپدید شده‌اند.
سازمان حمایت از کودکانِ نیدوس (NIDOS) که مسئول پیگیری پرونده کودکان ناپدید شده است، آمار مربوط به سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۴ را در اختیار رسانه‌ها قرار نداده است. به همین دلیل رسانه‌های هلند گمانه‌زنی می‌کنند که ممکن است آمار کودکان ناپدید شده بیشتر از تعداد اعلام شده در این گزارش باشد.
مسئولان نگهداری از پناهجویان نابالغ گفته‌اند که راه‌های جلوگیری از ناپدید شدن کودکان محدود است. آنها همین‌طور اضافه کرده‌اند که بار‌ها شاهد توقف مشکوک خودروهایی در اطراف کمپ‌های پناهجویان بوده‌اند و در این رابطه به پلیس محلی خبر داده‌اند یا شماره این خودروها را یادداشت کرده و در اختیار پلیس قرار داده‌اند. به گفته این مسئولان جلوگیری از این که کودکان سوار چنین خودروهای مشکوک یا ناآشنا شوند، تقریبا غیر ممکن است.
از سال ۲۰۰۶ و از هنگامی که مشخص گردید تعداد زیادی از دختران نابالغ الجزایری از مراکز پناهندگی به بازار سیاه تن‌فروشی جذب شده‌اند، سازمان‌های پناهندگی هلند برای جلوگیری از اتفاق‌های مشابه در حال تقویت ساختار خود در مراکز پناهندگی هستند.
بنا بر گزارش موجود، ۲۵۵۶ کودک ناپدید شده در ده سال گذشته از کمپ‌های پناهندگی هلند بیشتر از کشورهای افغانستان، مراکش، الجزایر، اریتره، سوریه و ویتنام بوده‌اند. تحقیقات ویژه سازمان‌های مسئول در رابطه با پرونده این کودکان ادامه دارد.
