تنها راه حل، لائیسیته است"، هانری پِنا رویز،
هفته نامه ماریان، ترجمه علی شبان
هانری پِنا رویز " ۱" نویسنده و فیلسوف فرانسوی، استادِ عالی رتبه ی دانشگاه های پاریس، معروفیت خود را مدیون ِ کارهای با ارزشی ست که در زمینه ی لائیسیته در فرانسه ارائه داده است . وی، در عین حال، عضوِ کمیته ی ملی پیشنهاد دهندهِ لائیسیته و عضوِ کمیتهِ ی بررسی طرحِ قانونِ ممنوعیتِ هر نوع خود نمائی پوشاکی ( از جمله روسری و.. ) در مدارسِ فرانسه بوده است. از کتاب های او میتوان، تاریخِ لائیسیته (۲۰۰۵) و دیکسیونرِ عاشقان ِ لائیسیته ( ۲۰۱۸) ، که جایزهِ کمیتهِ رِپُوبلیک را از آن خود کرده است، نام برد . نویسنده در این کتاب به بررسی نیروهای محرکه ی لائیسیته و رسالتِ جهانی آن میپردازد . این فیلسوف فرانسوی میگوید که باید بینِ انتقاد از یک مذهب، و یک نگرشِ راسیستی به معتقدانِ آن، مرز کشید . به اعتقاد وی، آنها که میگویند : " ردِ اسلام، موجبِ آزار و اذیتِ روحی و روانی ی مسلمانان میشود " در جواب باید گفت : شاید . ولی هیچکس نمیتواند انتظار داشته باشد که دیگران از آنچه را که او به آن اعتقاد دارد، انتقاد و یا با آن مخالفت نکنند . آنچه را که از اهمیت خاصی برخوردار ست، انتخاب ِ آزادانه ی هر عقیده، مرام و مذهب ست، به شرطی که دیگران را از ضدیت با آن منع نکنیم . آیا خدا ناباوران میتوانند توقع داشته باشند که آن دیگران هم به اتئیسم ( خدا ناباوری ) شان احترام بگذارند و از آن انتقاد نکنند و گرنه به دادگاه احضار خواهند شد ؟ هنگامی که الن گِرِش " ۲"، اسلاموفوبی و آنتی سمیتیسم را با هم مقایسه میکند، دو مفهومی را کنار هم میگذارد که همتای یکدیگر نیستند .آنتی سمیتسم یک راسیسمِ بی بُروبر گرد ست . ولی اگر ما خیلی اصرار داشته باشیم به هر ترتیبی شده، چیزی مقابلِ اسلام ستیزی بگذاریم، بالطبع، جودائیسمو فوبی ست که یهودیت را نشانه میگیرد وبخشی از مردمِ یهود به آن معتقدند و ضدیت با آن ربطی به راسیسم ندارد و نباید موجبِ خشم ِ یهودیان شود . در زیر گفتگوی او با رُنو دِلی، روزنامه نگارِ سر شناسِ فرانسوی را که در شماره بیست و دوم ژوئن ۲۰۱۸در هفته نامه ماریان چاپِ پاریس منتشر شده است، میخوانید . مترجم
امروزه بعضی ها از " لائیسیته ی آزاد اندیش، تسکین دهنده و مثبت " حرف به میان می آورند، از نگاهِ شما این به چه معناست؟
هانری پِنا رویز " ۱" نویسنده و فیلسوف فرانسوی، استادِ عالی رتبه ی دانشگاه های پاریس، معروفیت خود را مدیون ِ کارهای با ارزشی ست که در زمینه ی لائیسیته در فرانسه ارائه داده است . وی، در عین حال، عضوِ کمیته ی ملی پیشنهاد دهندهِ لائیسیته و عضوِ کمیتهِ ی بررسی طرحِ قانونِ ممنوعیتِ هر نوع خود نمائی پوشاکی ( از جمله روسری و.. ) در مدارسِ فرانسه بوده است. از کتاب های او میتوان، تاریخِ لائیسیته (۲۰۰۵) و دیکسیونرِ عاشقان ِ لائیسیته ( ۲۰۱۸) ، که جایزهِ کمیتهِ رِپُوبلیک را از آن خود کرده است، نام برد . نویسنده در این کتاب به بررسی نیروهای محرکه ی لائیسیته و رسالتِ جهانی آن میپردازد . این فیلسوف فرانسوی میگوید که باید بینِ انتقاد از یک مذهب، و یک نگرشِ راسیستی به معتقدانِ آن، مرز کشید . به اعتقاد وی، آنها که میگویند : " ردِ اسلام، موجبِ آزار و اذیتِ روحی و روانی ی مسلمانان میشود " در جواب باید گفت : شاید . ولی هیچکس نمیتواند انتظار داشته باشد که دیگران از آنچه را که او به آن اعتقاد دارد، انتقاد و یا با آن مخالفت نکنند . آنچه را که از اهمیت خاصی برخوردار ست، انتخاب ِ آزادانه ی هر عقیده، مرام و مذهب ست، به شرطی که دیگران را از ضدیت با آن منع نکنیم . آیا خدا ناباوران میتوانند توقع داشته باشند که آن دیگران هم به اتئیسم ( خدا ناباوری ) شان احترام بگذارند و از آن انتقاد نکنند و گرنه به دادگاه احضار خواهند شد ؟ هنگامی که الن گِرِش " ۲"، اسلاموفوبی و آنتی سمیتیسم را با هم مقایسه میکند، دو مفهومی را کنار هم میگذارد که همتای یکدیگر نیستند .آنتی سمیتسم یک راسیسمِ بی بُروبر گرد ست . ولی اگر ما خیلی اصرار داشته باشیم به هر ترتیبی شده، چیزی مقابلِ اسلام ستیزی بگذاریم، بالطبع، جودائیسمو فوبی ست که یهودیت را نشانه میگیرد وبخشی از مردمِ یهود به آن معتقدند و ضدیت با آن ربطی به راسیسم ندارد و نباید موجبِ خشم ِ یهودیان شود . در زیر گفتگوی او با رُنو دِلی، روزنامه نگارِ سر شناسِ فرانسوی را که در شماره بیست و دوم ژوئن ۲۰۱۸در هفته نامه ماریان چاپِ پاریس منتشر شده است، میخوانید . مترجم
امروزه بعضی ها از " لائیسیته ی آزاد اندیش، تسکین دهنده و مثبت " حرف به میان می آورند، از نگاهِ شما این به چه معناست؟