چرا مردم ایران علیه رژیم به خیابانها نمیآیند؟
کیهان لندن - مجید محمدی
کیهان لندن - مجید محمدی
همهی زمینهها برای اعتراض عمومی در ایران در سال ۱۳۹۸ فراهم است: فشار خارجی (ایالات متحده) یا حداقل انفعال (اروپا) و عدم امکان حمایت عملی قدرتهای بزرگ (چین و روسیه) از رژیم در شرایط سرکوب گسترده، بحرانهای اقتصادی (تورم و بیکاری) و اجتماعی (اعتیاد، کودکان کار، حاشیهنشینی)، دستگاه دولتی ناکارآمد و فاسد، رشد بیاعتمادی در داخل دستگاههای حکومتی و دولتی، انفجار بیاعتمادی و نارضایی عمومی، ناامیدی عمومی از بهبود شرایط با تداوم جمهوری اسلامی، کوچکتر شدن حلقهی باورمندان به رژیم، مهاجرت گسترده به خارج و سرکوب هر روزهی مردم توسط حکومت شبهتوتالیتر. اما شاهد اعتراضات عمومی به رژیمیکه مسئول این شرایط است نیستیم. چرا؟
در کشورهای اروپای شرقی جمعیتی چند دههزار نفری به خیابانآمدند و با گستردهتر شدن اعتراضات حکومتها کناره گرفتند چون ارادهی سرکوب در حکومت قوی نبود اما در ایران ارادهی معطوف به قصابی در حاکمان و متحدان جمهوری اسلامی قوی است و مردم ناراضی این را میدانند. گرگهای چاق حاکم نمیخواهند امتیازات مفت و مجانی خود را از دست بدهند. به همین دلیل جمعیت میلیونی باید به خیابان بیاید و در خیابان بماند تا حکومت عقبنشینی کند و کنار برود. در چنین شرایطی حزبالله لبنان، حشدالشعبی و حوثیها هم نمیتوانند کاری برای رژیم ایران انجام دهند. آنها اگر یک ماه دلارهای نفتی را دریافت نکنند به سراغ حامی دیگری خواهند رفت.
اما اینکه جمعیت ناراضی به صورت چند میلیونی تا کنون برای براندازی رژیم به خیابان نیامدهاند به چهار دلیل است:
۱. توهم اصلاح حکومتی
در کشورهای اروپای شرقی جمعیتی چند دههزار نفری به خیابانآمدند و با گستردهتر شدن اعتراضات حکومتها کناره گرفتند چون ارادهی سرکوب در حکومت قوی نبود اما در ایران ارادهی معطوف به قصابی در حاکمان و متحدان جمهوری اسلامی قوی است و مردم ناراضی این را میدانند. گرگهای چاق حاکم نمیخواهند امتیازات مفت و مجانی خود را از دست بدهند. به همین دلیل جمعیت میلیونی باید به خیابان بیاید و در خیابان بماند تا حکومت عقبنشینی کند و کنار برود. در چنین شرایطی حزبالله لبنان، حشدالشعبی و حوثیها هم نمیتوانند کاری برای رژیم ایران انجام دهند. آنها اگر یک ماه دلارهای نفتی را دریافت نکنند به سراغ حامی دیگری خواهند رفت.
اما اینکه جمعیت ناراضی به صورت چند میلیونی تا کنون برای براندازی رژیم به خیابان نیامدهاند به چهار دلیل است:
۱. توهم اصلاح حکومتی