ممانعت از برگزاری مراسم نخستین سالگرد درگذشت علیاشرف درویشیان
خبرگزاری هرانا
خبرگزاری هرانا
نیروهای امنیتی، روز چهارشنبه طی تماس تلفنی با شهناز دارابیان همسر علی اشرف درویشیان داستاننویس و پژوهشگر حوزه ادبیات عامه به ایشان گفتند که باید مراسم نخستین سالگرد درگذشت علی درویشیان را لغو کند. همسر و فرزندان آقای درویشیان روز سهشنبه از برگزاری مراسم سالگرد درگذشت این داستاننویس در محل مزار وی خبر داده بودند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه ۲ آبانماه ۱۳۹۷، نیروهای امنیتی طی تماس تلفنی به شهنار دارابیان گفتند باید مراسم نخستین سالگرد درگذشت همسرش علیاشرف درویشیان را لغو کند.
روز سهشنبه ۲ آبانماه ۱۳۹۷ همسر و فرزندان علی اشرف درویشیان در اطلاعیهای از برگزاری مراسم سالگرد درگذشت این داستاننویس و پژوهشگر حوزه ادبیات عامه در بهشت سکینه کرج محل مزار وی خبر داده بودند.
یک منبع مطلع در این خصوص به گزارشگر هرانا گفت: “بهانه نهاد امنیتی که مانع از برگزاری مراسم شده است «سوء استفاده مخالفان نظام» از این مراسم بوده و گفتهاند که فقط خانواده و بستگان نزدیک آقای درویشیان میتوانند به مدت یک ساعت بر سر مزار وی بروند. خانواده درویشیان نیز بالاجبار مراسم را لغو کردند”.
در تاریخ ۱۰ آذرماه ۹۶ نیز نیروهای امنیتی از برگزاری مراسم بزرگداشت علی اشرف درویشیان ممانعت کرده بودند.
دو روز پس از درگذشت علی اشرف درویشیان در تاریخ ۶ آبان ۹۶ نیز مراسم بزرگداشت وی که قرار بود در دانشگاه علمیکاربردیِ کرمانشاه برگزار شود، لغو شده بود.
علیاشرف درویشیان روز چهارم آبان ۹۶ بر اثر بیماری در سن ۷۶ سالگی درگذشت و روز هشتم آبان ۹۶ در «بهشت سکینه» کرج به خاک سپرده شد.
آقای درویشیان حدود ۳۰ عنوان کتاب چاپشده دارد که فرهنگ ۱۹ جلدی «افسانههای مردم ایران» (با همکاری رضا خندان مهابادی) از یکی از مهمترین آثارش محسوب میشود. از دیگر آثار وی میتوان به مجموعه ۱۰ جلدی «داستانهای محبوب من» و ۲۸ عنوان کتاب دیگر اشاره کرد.
«بیستون، آبشوران، فصل نان، همراه آهنگهای بابام، گل طلا و کلاش قرمز، ابر سیاه هزارچشم، روزنامه دیواری مدرسه ما، رنگینه، کی برمیگردی داداش جان و آتش در کتابخانه بچهها» از دیگر آثار این نویسنده مشهور ایرانی هستند. وی که از قدیمیترین اعضای کانون نویسندگان ایران بود، سال ۲۰۰۶ جایزه «هلمن همت» سازمان دیدبان حقوق بشر را دریافت کرده بود. این جایزه به نویسندگانی تعلق میگیرد که در کشورهای مختلف، آثارشان سانسور و خود مورد سرکوب واقع شده است.
آقای درویشیان پیش از انقلاب ۵۷ در ایران به دلیل فعالیتهای سیاسی از کار اخراج شد و از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ را در زندان به سر برد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه ۲ آبانماه ۱۳۹۷، نیروهای امنیتی طی تماس تلفنی به شهنار دارابیان گفتند باید مراسم نخستین سالگرد درگذشت همسرش علیاشرف درویشیان را لغو کند.
روز سهشنبه ۲ آبانماه ۱۳۹۷ همسر و فرزندان علی اشرف درویشیان در اطلاعیهای از برگزاری مراسم سالگرد درگذشت این داستاننویس و پژوهشگر حوزه ادبیات عامه در بهشت سکینه کرج محل مزار وی خبر داده بودند.
یک منبع مطلع در این خصوص به گزارشگر هرانا گفت: “بهانه نهاد امنیتی که مانع از برگزاری مراسم شده است «سوء استفاده مخالفان نظام» از این مراسم بوده و گفتهاند که فقط خانواده و بستگان نزدیک آقای درویشیان میتوانند به مدت یک ساعت بر سر مزار وی بروند. خانواده درویشیان نیز بالاجبار مراسم را لغو کردند”.
در تاریخ ۱۰ آذرماه ۹۶ نیز نیروهای امنیتی از برگزاری مراسم بزرگداشت علی اشرف درویشیان ممانعت کرده بودند.
دو روز پس از درگذشت علی اشرف درویشیان در تاریخ ۶ آبان ۹۶ نیز مراسم بزرگداشت وی که قرار بود در دانشگاه علمیکاربردیِ کرمانشاه برگزار شود، لغو شده بود.
علیاشرف درویشیان روز چهارم آبان ۹۶ بر اثر بیماری در سن ۷۶ سالگی درگذشت و روز هشتم آبان ۹۶ در «بهشت سکینه» کرج به خاک سپرده شد.
آقای درویشیان حدود ۳۰ عنوان کتاب چاپشده دارد که فرهنگ ۱۹ جلدی «افسانههای مردم ایران» (با همکاری رضا خندان مهابادی) از یکی از مهمترین آثارش محسوب میشود. از دیگر آثار وی میتوان به مجموعه ۱۰ جلدی «داستانهای محبوب من» و ۲۸ عنوان کتاب دیگر اشاره کرد.
«بیستون، آبشوران، فصل نان، همراه آهنگهای بابام، گل طلا و کلاش قرمز، ابر سیاه هزارچشم، روزنامه دیواری مدرسه ما، رنگینه، کی برمیگردی داداش جان و آتش در کتابخانه بچهها» از دیگر آثار این نویسنده مشهور ایرانی هستند. وی که از قدیمیترین اعضای کانون نویسندگان ایران بود، سال ۲۰۰۶ جایزه «هلمن همت» سازمان دیدبان حقوق بشر را دریافت کرده بود. این جایزه به نویسندگانی تعلق میگیرد که در کشورهای مختلف، آثارشان سانسور و خود مورد سرکوب واقع شده است.
آقای درویشیان پیش از انقلاب ۵۷ در ایران به دلیل فعالیتهای سیاسی از کار اخراج شد و از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ را در زندان به سر برد.