Friday, March 16, 2018

هفت‎تیر‎کشی «آقا» با خشاب خالی و کُلاهی که دیگر پشم ندارد



هفت‎تیر‎کشی «آقا» با خشاب خالی و کُلاهی که دیگر پشم ندارد
کیهان لندن

- علی خامنه‎ای در کمتر از یک ماه پس از آنکه از بی‎عدالتی عذرخواهی کرد گفته از مشکلات معیشتی هم خبر دارد.
- در سند چشم‎انداز توسعه جمهوری اسلامی در افق 1404 آمده که ایران باید در اقتصاد جنوب غرب آسیا اول باشد و مردم در رفاه، امنیت، عدالت و بدون فقر زندگی کنند!
- چرا جمهوری اسلامی با رهبری خامنه‌‏ای به عنوان «ولی مطلقه فقیه» به این روز افتاده؟ 
۲۵ اسفند ۱۳۹۶
رهبر جمهوری اسلامی صبح پنج‌شنبه، ۲۴ اسفند، در دیدار با رییس و اعضای مجلس خبرگان گفته از مشکلات معیشتی و دیگر مشکلات مردم اطلاع داریم، اما معتقدیم هیچ مشکل حل نشدنی در کشور وجود ندارد.
علی خامنه‌ای تاکید کرده «انشاءالله در چند روز آینده در این زمینه‌ها با مردم صحبت خواهم کرد.» اگر مشکلات قرار بود با صحبت خامنه‌ای و دیگر زمامداران حل شود،‌ ایران می‌بایست جزو کشورهایی باشد که اصلا  مشکلی ندارند زیرا در هیچ کشوری حاکمان اینقدر حرافی نمی‌کنند و وعده‌های سر خرمن نمی‌دهند!
خامنه‎ای در حالی ادعا کرد از گرفتاری‎های اقتصادی و معیشتی مردم آگاه است که کمتر از یک ماه پیش روز ۲۹ بهمن در واکنش به اعتراضات سراسری مردم در بیش از ۱۰۰ شهر ایران گفت «اعتراف می‎کنیم که در عدالت مشکل داریم و عذرخواهی می‎کنیم.» خامنه‎ای ادعا کرد مردم گلایه‎دارند اما پشت انقلاب مانده‎اند.
از آن سخنرانی که خامنه‎ای از بی‎عدالتی‎ها عذرخواهی کرد تا اعتراف به مشکلات معیشتی مردم ۲۵ روز فاصله است و در این مدت او سه بار از زوایای مختلف درباره این مشکلات حرف زده است.
دوشنبه هفتم اسفند نیز پیامی از علی خامنه‌ای در خبرگزاری‌ها منتشر شد که اعتراضات کارگری را تحریک دشمنان در کارخانه‌ها دانسته و به کارگران هشدار داده بود «بصیرت» داشته باشند و «دست دشمن» را رد کنند.
خامنه‎ای دهم اسفند هم با وزیر اوقاف و مفتی‎های سوریه دیدار کرد و گفت اگر همه ما و عناصر جبهه مقاومت در منطقه قاطع باشیم، دشمنان هیچ غلطی نمی‌توانند بکنند. او بشار اسد را یک مبارز بزرگ دانست و بار دیگر ادعا کرد اسراییل ۲۵ سال آینده را نخواهد دید.
رهبر جمهوری اسلامی ۱۷ اسفند نیز به حق اختیار و آزادی‎ زنان در انتخاب پوشش خود تاخت و در سخنانی گفت «اینکه می‎گویند باید اجازه داد مردم خودشان حجاب را انتخاب کنند خطای بزرگی است» و با تاکید بر اینکه بی‎حجابی حرام است گفت «نباید به صورت آشکار انجام شود زیرا شارع اسلامی بر حکومت تکلیف کرده مانع انجام حرام علنی شود.»
این همه در حالیست که یکی از مسبّبان وضعیت امروز ایران در همه‎ی حوزه‎ها خود خامنه‎ای است. او حتی اگر ادعا کند مسئولیتی در قبال این وضعیت ندارد، اما هم برای بی‌عدالتی عذرخواهی کرده و هم گفته از مشکلات مردم اطلاع دارد و از آنجا که «رهبر مطلقه فقیه» است پس همه مسئولیت‌ها قاعدتا متوجه او می‌شود.
علی خامنه‌ای به عنوان «رهبر» جمهوری اسلامی یک ماه فرصت داشت که اگر «توان» و «ابزار» برقراری عدالت و رسیدگی به وضعیت مردم را دارد آن را به کار گیرد یا دست‌کم اعلام کند؛ می‎توانست همان‎طور که در مقابله با پوشش اختیاری به صراحت گفت حکومت تکلیف دارد مقابل «حرام علنی» بایستد، می‎توانست تکلیف کند که تمام ارکان نظام در مقابل بی‎عدالتی و فقر بایستند. اما او چنین نکرد بلکه قول داده که با مردم صحبت کند!
واقعیت این است که خامنه‎ای می‎داند توان و ابزار قهری برای تحمیل حجاب اجباری را با کمک نیروی انتظامی، بسیج و سپاه و دستگاه قضایی دارد؛ بنا بر این از جایگاه رهبری امر و نهی و تکلیف می‎کند. همچنان که در حمایت از بشار اسد با کمک سپاه قدس در سوریه اهرم زور دارد و می‎گوید «دشمن هیچ غلطی نمی‎تواند بکند».
اما وقتی عاجز از حل مشکلات معیشتی و برقراری عدالت است زبان‎اش کوتاه می‎شود و تغییر لحن می‎دهد و دیگر از جایگاه حاکم حرف نمی‎زند و خاضعانه از افعال جمع استفاده می‎کند: «مردم گلایه‎ دارند»، «اعتقاد داریم»، «اعتراف می‎کنیم»، «مشکل داریم»، «عذرخواهی می‎کنیم». این نشان می‌دهد که «ولی مطلقه فقیه» هیچ ابزار و امکان و توانی در مقابله با مشکلات اقتصادی و اجتماعی ندارد. به همین دلیل می‌خواهد هفته آینده در این‌باره موعظه کند!
خامنه‎ای در برابر اعتراضات کارگری از آنها می‎خواهد «بصیرت» داشته باشند و دست دشمن را رد کنند ولی اجباری بودن حجاب را مسئولیت دانسته است. آنجا که بتواند زور می‌گوید و تحمیل می‌کند و آنجا که باید به حل مشکلات مردم برسد جملاتش تغییر می‎کند و همه چیز کلی و مبهم می‌شود: «معتقدیم هیچ مشکل حل نشدنی در کشور وجود ندارد»!

به فهرست بلندبالایی که خامنه‎ای سال‎ها را نام‎گذاری کرده باید دقت کرد که پس از سال ۱۳۸۸ در تمام سال‎ها به جز سال ۱۳۹۴ از اقتصاد گفته است ولی بی‎نتیجه بوده و اوضاع اقتصادی هر سال بدتر از سال پیش شده است:
۱۳۸۹ همت مضاعف و کار مضاعف
۱۳۹۰ جهاد اقتصادی
۱۳۹۱ تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه‌ی ایرانی
۱۳۹۲ حماسه‌ سیاسی و حماسه‌ اقتصادی
۱۳۹۳ اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مدیریّت جهادی
۱۳۹۴ دولت و ملّت، همدلی و هم‌زبانی (همزمان با نرمش‌ قهرمانانه برای توافق اتمی!)
۱۳۹۵ اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل
۱۳۹۶ اقتصاد مقاومتی، تولید – اشتغال
این‎ نام‌گذاری‌های بی‌معنی و مسخره بیانگر حرف‌های بدون عمل است. بر تارک «سند چشم‌‏انداز توسعه جمهوری اسلامی در افق ۱۴۰۴» هم که در ۱۳ آبان ۱۳۸۲ به امضای علی خامنه‎ای رسید و ابلاغ شد نیز «عدالت اجتماعی» می‌درخشد بدون آنکه ذره‌ای از آن عملی شده باشد و یا در این شرایط اصلا عملی باشد.
در یکی از بندهای آن سند بر سلامت، رفاه، امنیت غذایی، تأمین اجتماعی، فرصت‌های برابر، توزیع مناسب درآمد، نهاد مستحکم خانواده، به دور از فقر، تبعیض و بهره‌مند از محیط زیست مطلوب تاکید شده که امروز بعد از ۱۴ سال همه آنها به شدت با بحران روبروست.
در یکی دیگر از بندهای سند چشم‌انداز آمده که ایران باید به «جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه‌ی آسیای جنوب غربی (شامل آسیای میانه، قفقاز، خاورمیانه و کشورهای همسایه) برسد»!  این بند امروز یک رویا و آرزوی دست نیافتنی می‎نماید!
خامنه‎ای به آخر خط رسیده و جز شعار و سرکوب اعتراضات چیزی در چنته‎ ندارد که اگر می‌داشت حتی موعظه‌اش را به هفته آینده حواله نمی‎داد.