شاید ابتدا تصورش برای خیلی ها سخت باشد. به خصوص برای آقایان. اینکه یک خانم وزنه بزند،کارهایی که تا پیش از این مردها انجام می دادند را بکند و خلاصه اینکه بدنساز شود و سر و کارش با دمبل و هارتر و این جور چیزها باشد.
کپ و گفت با مژگان بختیاری زاویه دیگری از بدنسازی، فیتنس و ... را به روی بانوان باز می کند. او بر این عقیده است که هیچ چیزی برای بانوان محدودیت نیست و آنها هم می توانند پا به پای مردان تمام کارهایی که آنها انجام می دهند را انجام بدهند فقط باید کمی خودشان را باور داشته باشند و به کاری که می خواهند انجام بدهند به عنوان یک هدف نگاه کنند.اما بدنساز شدن خود خانم بختیاری هم داستانی دارد.شاید باورش برای خیلی ها سخت باشد اما همه چیز از یک عکس شروع شد.عکس آرنولد قهرمان سابق پرورش اندام جهان.آرنولد بود که هوای بدنساز شدن را در سر خانم بختیاری انداخت تا او امروز این رشته ورزشی را به صورت حرفه ای دنبال کند و شاگردان زیادی را داشته باشد.
*بدون شک برای خیلی ها جالب است که در مورد شما بدانند و درباره رشته ای که ورزش می کنید؟
مژگان بختیاری هستم مربی بدنسازی .من و برادرم هر دو با هم بدنسازی را شروع کردیم.
*ایشان هم هنوز حرفه ای کار می کنند؟
قبلا مسابقه می دادند ولی الان فقط مربی هستند.
*برای خودتان جالب نبود که این ورزش یک مقدار خشن است و در افکاری عمومی همه با تعجب به آن نگاه می کنند؟
برای من خیلی پیش می آید که می گویند مگر بانوان هم می توانند این ورزش را انجام بدهند. ولی یک مدتی که گذشت خیلی ها فهمیدند که بانوان هم از نظر قدرت بدنی چیزی از آقایان کم ندارند. با این که نه مسابقه می دهند و نه چیزی. در کشور ما اصلا مسابقه ای برای بانوان برگزار نمی شود که بخواهند با هدف مسابقه تمرین کنند ولی انگیزه ای که دارند کافی است. ما بدون این که مسابقه ای بدهیم هم تمرین می کنیم هم رژیم می گیریم.
*انگیزه تان کم نمی شود؟
گاهی بله.
*یک بخشی از ورزش سلامتی است اما چه چیزی باعث شده که شما بدنساز شوید؟
عشق .فقط و فقط عشق.
*از چه زمانی فهمیدید به این رشته علاقه دارید؟
از زمانی که شروع کردم به این دید نگاه کردم که می توانم یک وزنه ای را بیشتر از حد توانم بردارم. در خانه وقتی چیزی را جابجا می کردیم من و برادرم سر این رقابت داشتیم که چه کسی زورش بیشتر است. با این که هم قد و هم وزن بودیم و او از من بزرگتر بود راحت او را بغل می کردم برای همین در باشگاه خیلی راحت می توانم تمریناتم را پیشرفته تر کنم و از حالت آمادگی دربیایم و به حرفه ای تر شدن گرایش پیدا کنم.تا این که مربی های خیلی خوبی دیدم. آقای کریمی در رژیم های غذایی و تمرینات خیلی کمکم کردند که انگیزه ام را از دست ندهم. از 60کیلو تا 120کیلو کلا خودم را نابود می دیدم. مدتی زیر نظر پزشک متخصص بودم تا وزنم را پایین آوردم. بعد از آن همه می گفتند چطور این اتفاق ممکن است. من خیلی سعی کردم با خودم کنار بیایم. چون من کلا با خودم می جنگیدم.پس از مدتی قدرت بدنم خیلی بهتر از قبل شد و وزنه ها را به راحتی می توانستم جابجا کنم. دو برابر وزن خودم را بلند می کردم و همه اینها را مدیون مربی خوبم هستم.
*اوایل که به باشگاه می رفتید چه احساسی داشتید؟
دمبل ها مثل الان نبود باید خودمان وزنه می گذاشتیم پیچ می کردیم. در باشگاهها حتی تردمیل هم نبود و بیشتر بحث سلامتی مطرح بود.شور و اشتیاق داشتم که یعنی من می توانم این وزنه ها را بلند کنم؟ با 14سال سن برای من یک کیلو هم خیلی سنگین بود. بعد که کم کم گذشت دیدم اگر کمی تلاشم را بیشتر کنم می توانم و توانستم.
*برای این موفقیت چه مراحلی را گذراندید؟
تقریبا می شود گفت در تمام همایش ها و دوره هایی که گذاشته شد من شرکت کردم.در تمام دوره های دکتر موسوی، دکتر باستانی، دکتر کوثری و ...حاضر بودم. دکتر نصیرزاده هم که زحمت کشیدند و ما توانستیم بعد از چندین سال بالاخره مدرک درجه سه پرورش اندام بانوان را بگیریم که الان معتبرترین مدرک در کشورمان است. من دوره های آمادگی جسمانی را هم گذراندم ولی هنوز درگیری بر سر این است که زیر نظر فدراسیون ورزشهای همگانی باشیم یا پرورش اندام؟ من کلاس هایش را گذراندم اما هنوز کارتی دریافت نکردم. هر کلاس و دوره ای بوده گذرانده ام چون واقعا عاشق این ورزش هستم و اگر یک بار دیگر هم متولد شوم دوباره همین ورزش را انتخاب می کنم کار با دمبل، وزنه و هالتر را خیلی دوست دارم.
*چه شد که اینقدر به این رشته علاقمند شدید؟
از عکس های آرنولد شروع شد. کارت های بازی که بچگی ها داشتیم.من عکس های بدنسازها را می دیدم البته آن زمان بیشتر بعد سلامتی این رشته مطرح بود. الان جنبه های دیگری مطرح شده و همه چیز تغییر کرده است. برای من عکس های آرنولد خیلی تاثیرگذار بوده است.
منبع خبر آنلاین
